ร่ อ น เ ร่ พ เ น จ ร
ผ่านหนาวผ่านร้อนมากมายหนักหนา
สู้ฝันลำพังบนทางมายา
พยุงกายไหวล้า. .เดินหน้าเพียงลำพัง
ผมยาวปกคลุมห่มหน้า
เก็บฝันนัยตาดีกว่านั่งหมดหวัง
ริ้มรสนุ่ม-อ่อนของบทกลอนเป็นกำลัง
มองฟ้ากี่ครั้งฟากฝั่งยังแพรวพราว
พรมพร่างกลางท้องทุ่งนา
ผิวขลุ่ยเหว่ว้าดุจว่าคลายหนาว
ขับกล่อมทิวไพรในคืนฟ้าสกาว
เก็บร่างเหน็บหนาวเก็บดวงดาวแนบอักษรา
สะท้อนทิวไม้ไพรพรรณ
สื่อผ่านคืนวันอันอ่อนล้า
บรรยายลายทางระหว่างรอดผ่านม่านดวงตา
เพื่อย้ำเตือนว่า. ."ข้าเพียงคนจร"
ผ่านหนาวผ่านร้อนมากมายหนักหนา
สู้ฝันลำพังบนทางมายา
พยุงกายไหวล้า. .เดินหน้าเพียงลำพัง
ผมยาวปกคลุมห่มหน้า
เก็บฝันนัยตาดีกว่านั่งหมดหวัง
ริ้มรสนุ่ม-อ่อนของบทกลอนเป็นกำลัง
มองฟ้ากี่ครั้งฟากฝั่งยังแพรวพราว
พรมพร่างกลางท้องทุ่งนา
ผิวขลุ่ยเหว่ว้าดุจว่าคลายหนาว
ขับกล่อมทิวไพรในคืนฟ้าสกาว
เก็บร่างเหน็บหนาวเก็บดวงดาวแนบอักษรา
สะท้อนทิวไม้ไพรพรรณ
สื่อผ่านคืนวันอันอ่อนล้า
บรรยายลายทางระหว่างรอดผ่านม่านดวงตา
เพื่อย้ำเตือนว่า. ."ข้าเพียงคนจร"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
