ม อ ง ท ะ เ ล สุ ด ส า ย ต า
ที่คลื่นแรงซัดไปมา..พร้อมลมหนาว
ผมปลิ้วพัด.สะบัดตาม.ท่ามกลางดาว
กับพระจันทร์.ที่ทอดแสงยาว..ให้ร้าวใจ
รู้ ไ ห ม ทุ ก น า ที ยั ง คิ ด ถึ ง
ใครคนนึง.คนนั้น.อยู่เสมอ
วาดภาพเธอบนผืนฟ้า..ส่วนผืนทราย..เขียนชื่อเธอ
คนของใจ.ที่ไกลห่างเกินพบเจอ..คิดถึงจัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
