ยินเพลง “ครวญ”คะนึง....นึกถึงฝั่ง
ยินเพลง “ครวญ”คะนึง....นึกถึงฝั่ง
ริมสายชลเฉกหวัง...ตะวันส่อง
สาดกระทบกลบน้ำ....ฉ่ำเรืองรอง
กำมะหยี่ลิบหรี่ผ่อง....ผุดกลางชล
หลังตะวันชิงพลบ...สงบแสง
ฟ้าสีส้มอมแดง....แจ้งห้วงหน
เรือลำน้อยคอยนาน..ธารวกวน
จนฟ้ามืดจืดหม่น...คนเฝ้ารอ
แสงลิบหรี่ที่ดาว...พราวกระพริบ
เปรียบความฝันฝั่งไกลลิบ...ลับแล้วหนอ
กับความหวังดั่งดาวน้อย...น้ำตาคลอ
ห้วงฟากฟ้านภาขอ...” ครวญ”กลับมา
ร่ำร้อง “ครวญ” คะนึง...ถึงเสมอ
ว่ายังรอรับเธอ...ละเมอหา
ริมท่าน้ำฝั่งชล....จนตรึงตรา
ถึงคนดีที่จากลา...ว่ายังรอ
หทัยกาญจน์
...หมอกเมฆบาง พลางชวน ครวญรำพัน
ฝันให้กัน รั้นจิต ไม่คิดท้อ
ถึงกายไกล ใจหวง คนห่วงรอ
ฝากฟ้าห่อ ช่อรัก ประจักษ์มา...
รัตนาวดี
ฝันให้กัน รั้นจิต ไม่คิดท้อ
ถึงกายไกล ใจหวง คนห่วงรอ
ฝากฟ้าห่อ ช่อรัก ประจักษ์มา...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
