ได้แต่ครวญคำนึงคิดถึงฝัน
แล้วเมื่อไหร่ ถึงวัน ที่ฉันขอ
จากความจริง สิ่งเหงา ที่เคล้าคลอ
เมื่อไหร่หนอ ถึงวัน มั่นฤดี
ร้อยเพลงรัก ฝากถึง ว่าซึ้งจิต
ฝากลิลิต เรียงร้อย คอยอยู่ที่
ถิ่นดินเดิม เติมรัก ฝากวารี
สายใยมี โยงเอื้อ เพียงเพื่อเธอ
"สุนันยา"
แล้วเมื่อไหร่ ถึงวัน ที่ฉันขอ
จากความจริง สิ่งเหงา ที่เคล้าคลอ
เมื่อไหร่หนอ ถึงวัน มั่นฤดี
ร้อยเพลงรัก ฝากถึง ว่าซึ้งจิต
ฝากลิลิต เรียงร้อย คอยอยู่ที่
ถิ่นดินเดิม เติมรัก ฝากวารี
สายใยมี โยงเอื้อ เพียงเพื่อเธอ
"สุนันยา"
สายลมปลิว พลิ้วแผ่ว แว่วเสียงครวญ
ช่างนุ่มนวล ชวนสะกิด อยากชิดเพ้อ
ฤาสำเนียง เสียงสรรค์ สวรรค์เจอ
อวลเสนอ ชะเง้อใฝ่ ใคร่รัญจวน
รัตนาวดี
จิตคะนึงถึงใครที่ไกลห่าง
จิตเบาบางครางไปเหมือนไห้หวล
คิดถึงเขาเฝ้าเพ้อระเมอครวญ
จิตปั่นป่วนชวนใจให้คะนึง
ฝากความเหงาเอาไปให้เธอรู้
ลมช่วยหอบไปสู่เธอผู้หนึ่ง
ช่วยบอกเขาเอาห่วงใยด้วยใจซึ้ง
จากฉันซึ่งนั่งครวญรัญจวนจินต์
ด้วยระทมตรมเศร้าเฝ้าห่วงหา
เฝ้าตั้งตาคำนึงถึงไม่สิ้น
เฝ้าแต่รักเรื่อยมาเป็นอาจิณ
น้ำตารินบางครั้งนั่งคร่ำครวญ
๑เรยา๑
ช่างนุ่มนวล ชวนสะกิด อยากชิดเพ้อ
ฤาสำเนียง เสียงสรรค์ สวรรค์เจอ
อวลเสนอ ชะเง้อใฝ่ ใคร่รัญจวน
รัตนาวดี
จิตคะนึงถึงใครที่ไกลห่าง
จิตเบาบางครางไปเหมือนไห้หวล
คิดถึงเขาเฝ้าเพ้อระเมอครวญ
จิตปั่นป่วนชวนใจให้คะนึง
ฝากความเหงาเอาไปให้เธอรู้
ลมช่วยหอบไปสู่เธอผู้หนึ่ง
ช่วยบอกเขาเอาห่วงใยด้วยใจซึ้ง
จากฉันซึ่งนั่งครวญรัญจวนจินต์
ด้วยระทมตรมเศร้าเฝ้าห่วงหา
เฝ้าตั้งตาคำนึงถึงไม่สิ้น
เฝ้าแต่รักเรื่อยมาเป็นอาจิณ
น้ำตารินบางครั้งนั่งคร่ำครวญ
๑เรยา๑