ในความเหงียบ ปล่าวเปลี่ยว พลันเกี่ยวเหงา
นั่งคู่เงา เล่าเรียง สำเนียงสาร
อยู่มุมห้อง ผ่อนจำ พร่ำเขียนกานท์
เวลาหวาน พานชิด สนิทเยือน
เสียงเพลงแว่ว แผ่วเบา เร้าดวงจิต
เข้าสะกิด ฤทธิ์หนาว เริ่มร้าวเฉือน
ทิวาวาง ทางเหงา ปลุกเศร้าเตือน
ค่อยลางเลือน เลื่อนลับ ครั้นหลับกราย
นาทีเพลิน เหิรร่า จินตนาล่อง
แต่ใจจอง ฟ้องห่วง เป็นช่วงฉาย
ถึงเหตุการณ์ ลานลู่ ชนสู้ร้าย
อารมณ์คล้าย กรายกลั่น พาฝันครวญ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
