ลองแต่ง สาลินีฉันท์ ๑๑ หัดแต่งนะคะ
ดอกแก้วหอมจวนยิ่ง จุกลิ่นหอมมิห่างจาง
ดอกแก้วโปรยโรยทาง สนิทชิดจะหายคลาย
เมื่อแก้วแย้มชูกิ่ง ประวิงไม่ติดีหาย
ดอกแก้วโรยเรียงราย มิคลายเศร้าและรัญจวน
ดอกพึ่งงามแรกผลิ ติเตียนการมิร้างหวน
สายลมพาแก้วทวน จะร่วงโรยประสู่ดิน
แก้วร่ำเป็นอาจิญ จะคิดว่ามิร่วงผิน
สายลมพาโบยบิน ถวินสู่ภูวะมา
เจ้ารำพันหมดสิ้น บุหงันพลันมิจากลา
ให้เจ้ารำพันว่า ประทีปกลีบจะร่วงโรย
ดอกแก้วหอมจวนยิ่ง จุกลิ่นหอมมิห่างจาง
ดอกแก้วโปรยโรยทาง สนิทชิดจะหายคลาย
เมื่อแก้วแย้มชูกิ่ง ประวิงไม่ติดีหาย
ดอกแก้วโรยเรียงราย มิคลายเศร้าและรัญจวน
ดอกพึ่งงามแรกผลิ ติเตียนการมิร้างหวน
สายลมพาแก้วทวน จะร่วงโรยประสู่ดิน
แก้วร่ำเป็นอาจิญ จะคิดว่ามิร่วงผิน
สายลมพาโบยบิน ถวินสู่ภูวะมา
เจ้ารำพันหมดสิ้น บุหงันพลันมิจากลา
ให้เจ้ารำพันว่า ประทีปกลีบจะร่วงโรย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
