ลิมพริ้วพรางวาบหวิวจิต..........แม้เคียงเพียงนิด
แต่พาจิตผิดให้วาบ
เพียงเอนลมลู่ดูทราบ..........ว่าจิตพิศซาบ
ถึงทรวงฤดีมีใจ
คำครวญฝากจากลมไหว..........คำร่ำซ้ำไกล
แต่ใจไม่คิดจิตห่าง
ฝากลมเอนลู่ดูทาง..........มิให้ใจว้าง
เปล่าเปลี่ยวเศร้าเร้าอยู่เดียว
ยามเจ้าสิ้นหวังพลั้งเปลี่ยว.......... อย่างพรากจากเลี้ยว
ให้ใจไหวขุ่นทุกข์หมอง
ยามลมผ่านมาหน้ามอง...........ให้รู้ดูจอง
จากใจใคร่พร่ำรำพัน
แม้จิตวูบพาอาสัญ...........แต่คำพร่ำนั้น
ยังคงดำรงปลงคอย
แต่พาจิตผิดให้วาบ
เพียงเอนลมลู่ดูทราบ..........ว่าจิตพิศซาบ
ถึงทรวงฤดีมีใจ
คำครวญฝากจากลมไหว..........คำร่ำซ้ำไกล
แต่ใจไม่คิดจิตห่าง
ฝากลมเอนลู่ดูทาง..........มิให้ใจว้าง
เปล่าเปลี่ยวเศร้าเร้าอยู่เดียว
ยามเจ้าสิ้นหวังพลั้งเปลี่ยว.......... อย่างพรากจากเลี้ยว
ให้ใจไหวขุ่นทุกข์หมอง
ยามลมผ่านมาหน้ามอง...........ให้รู้ดูจอง
จากใจใคร่พร่ำรำพัน
แม้จิตวูบพาอาสัญ...........แต่คำพร่ำนั้น
ยังคงดำรงปลงคอย