"ฝากลมบอกรัก"
หากวันนี้ ไม่มี เธอเป็นคู่
ฉันคงอยู่ อย่างยาม ไร้ความหมาย
หรือเธอจะ ให้ฉัน นั้นเดียวดาย
จึงห่างหาย ไม่เคียง เพียงเพราะใคร-
ไม่ห่วงหวง เช่นคำ เคยพร่ำกล่าว
ฉันปวดร้าว เจ็บจน เกินทนไหว
รู้สักนิด เถิดหนา ว่าเศร้าใจ
หรือเธอไม่ ถวิล สิ้นใยรัก
ฉันจะอยู่ อย่างไร ไร้เธอคู่
มันอดสู กับการ ที่หาญหัก
คนเคยใกล้ ไม่อาทร ร้าวรอนนัก
ก่อนเคยภักดิ์ ไฉน ถึงไม่จำ
เธอแคร์เขา กว่ารัก จากใจหนึ่ง
ที่ว่าซึ้ง กลับสะอื้น กลายกลืนกล้ำ
ที่ว่าหวง ห่วงหา พาระกำ
หรือให้ช้ำ ดวงมาน ด้วยการคอย
วานสายลม พรมพัด สะบัดไหว
บอกเขาหน่อย ว่าใคร ใจเหงาหงอย
สองปรางเปรอะ เลอะอาบ เป็นคราบรอย
ใจดวงน้อย พร่ำฝาก ว่าอยากเจอ
เฝ้าแต่เพียร เขียนย้ำ คำว่ารัก
ตรึงสลัก หทัย ไว้เสนอ
ให้เห็นถ้อย ร้อยเรียง ...เพียงเพื่อเธอ
รักเสมอ เพ้อเป็นกลอน....วอนฝากลม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
