มองจากหัว จดเท้า ย่างเข้าบ้าน
สร้างรำคาญ ขัดคอ อย่างต่อเนื่อง
จับมือหน่อย คอยแฮ่ม กระแอมเคือง
แลชำเลือง ปิดทาง ทำขวางตา
หมายพันผูก ลูกพ่อ ขอมาเลี้ยง
หมดยาเมี่ยง เสียผี สี่พันห้า
ผลิตหลาน หญิงชาย ให้ยายตา
เอ่ยวาจา ขอบใจ ก็ไม่มี
นี่แหละหนา สำเหนียก เรียกว่าพ่อ
แกล้งบ้าบอ เอ็ดใส่ ไล่เราหนี
แค่กินเหล้า เมายา ด่าทั้งปี
เบื่อสิ้นดี โอ้ละหนอ พ่อเมียเอย
รพีกาญจน์ 59