ยังไม่ลืมดวงแดแม้ไกลกัน
สายสัมพันธ์แสนซึ้งตรึงใจข้า
เคยรักกันแน่นเหนียวครั้งเกี้ยวพา
พี่ทักมาจากใจใช่หลอกลวง
พี่แต่งกลอนบางครั้งยังนั่งเศร้า
เป็นเพราะเจ้าคนดีที่ชอบหวง
มีคนรักทีไรเจ็บในทรวง
ดูไม่ห่วงไม่รักไม่ทักทาย
พี่ไม่ลืมคำกลอนเคยอ้อนรัก
เคยสมัครชื่นชมสมใจหมาย
มาเดี๋ยวนี้แก้วตามากลับกลาย
ทิ้งให้ชายเงียบเหงาเศร้าระทม
เมื่อไม่พบคนดีพี่จึงรู้
ว่ายอดชู้หลบไปให้ขื่นขม
ปล่อยให้พี่ร้าวรวดปวดระบม
แม้ตรอมตรมเพียงไหนยังไม่ลืม
"พี่มานพ"
ฟังจำนรรจ์ หวั่นไหว ใครตัดพ้อ
รักเคยก่อ ต้องหม่นหมอง น้องไม่ปลื้ม
ใช่จะหัก ใจห่าง เพราะร้างลืม
พี่ขอยืม คำใคร มาไขพ้อ
ที่หายหน้า ไกลห่าง ใช่ร้างจาก
กิ๊กพี่มาก เกินใจ จะใฝ่ขอ
รักของพี่ แบ่งปัน กันไม่พอ
น้องทดท้อ ขออยู่ อย่างผู้แพ้
เกินจะขอ ฝันใฝ่ ตัดใจห่าง
เกรงอ้างว้าง ช้ำฟก อกเป็นแผล
เมื่อไร้รัก หักใจ ไม่อยากแล
พี่เผื่อแผ่ รักทั่ว...น้องกลัวตรม
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
