วิปโยคโลกเราเฝ้าแปรผัน
โหมโรมรันผันเปลี่ยนเวียนไฉน
สัตว์มีพิษหรือว่าสัตย์อันใด
ก็จักใคร่คุกคามตามมาเอง
น้ำในหนองคลองในบึงให้ท้นท่วม
ช่างกำกวมดั่งมนุษย์สุดข่มเหง
พวกสัตว์ร้ายอสรพิษมาบรรเลง
เชื่อมบทเพลงแห่งความพินาศพัง
ปฐพีพื้นโลกจักย่อยยับ
ก็เหมือนกับทุกอย่างหมางสิ้นหวัง
หมดแรงร่วมกำกวมรวมพลัง
ช่างน่าชังมนุษย์สุดบรรยาย
มนุษย์นั้นให้ดูความดีชั่ว
มิเกรงกลัวคนดีที่เสียหาย
พวกคนชั่วน่าซ้ำทำให้ตาย
ชีวาวายให้มันสิ้นถิ่นแผ่นดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
