ข้าอยากบอกสูว่า...
ชีวิตข้าหดหู่อย่างสูเห็น
คือลำเค็ญครองตัวกลัวทุกอย่าง
กลัวมนุษย์สุดคาดมาดรางชาง
สิ่งตรงหน้าอาจมล้างเส้นทางเลว
ข้าเห็นสิ่งหลายอย่างบนทางโลก
เห็นวิโยคเห็นเศร้าเห็นเงาเหว
หรืออารมณ์ร้อนรุ่มสุมไฟเปลว
เกาะสะเอวติดแน่นกับมนุษย์
ต่างชิงดีชิงเด่นก่อเวรซ้ำ
คืออธรรมคนสิบแปดมงกุฎ
ข้าไม่อาจเทียบชั้นกลัวสั่นทรุด
จะยื้อยุดใครได้ตัวนิดเดียว
สูเห็นไหมในแดนอันกว้างใหญ่
จะหาใครห่วงแม้มาแลเหลียว
กับข้าตัวต้อยต่ำชำนาญเคียว
วันวันเกี่ยวรวงข้าวอบอ้าวร้อน
ไม่มีหรอกสูเอ๋ยเหนื่อยเปล่าเปล่า
ต่อให้หาจากเช้าจนหมาหอน
ยังไม่พบสบหน้ามาอาวรณ์
ถึงร่างอ่อนระทวยก็ไม่เจอ
ถ้าหากข้ามีเงินเหมือนคนอื่น
จะกล้ำกลืนซื้อมงกุฎอันเบ้อเร่อ
มาประดับกับกบาลวานชะเง้อ
อย่าเพิ่งเบลอกับสามสิบมงกุฎนี้
จะได้ทันขันแข่งแห่งชีวิต
คงต้องคิดซื้อมงกุฎประดับศรี
มงกุฎมากหลากหลายคงจะดี
จะได้ทันโลกที่ชิงดีกัน
ชีวิตข้าหดหู่อย่างสูเห็น
คือลำเค็ญครองตัวกลัวทุกอย่าง
กลัวมนุษย์สุดคาดมาดรางชาง
สิ่งตรงหน้าอาจมล้างเส้นทางเลว
ข้าเห็นสิ่งหลายอย่างบนทางโลก
เห็นวิโยคเห็นเศร้าเห็นเงาเหว
หรืออารมณ์ร้อนรุ่มสุมไฟเปลว
เกาะสะเอวติดแน่นกับมนุษย์
ต่างชิงดีชิงเด่นก่อเวรซ้ำ
คืออธรรมคนสิบแปดมงกุฎ
ข้าไม่อาจเทียบชั้นกลัวสั่นทรุด
จะยื้อยุดใครได้ตัวนิดเดียว
สูเห็นไหมในแดนอันกว้างใหญ่
จะหาใครห่วงแม้มาแลเหลียว
กับข้าตัวต้อยต่ำชำนาญเคียว
วันวันเกี่ยวรวงข้าวอบอ้าวร้อน
ไม่มีหรอกสูเอ๋ยเหนื่อยเปล่าเปล่า
ต่อให้หาจากเช้าจนหมาหอน
ยังไม่พบสบหน้ามาอาวรณ์
ถึงร่างอ่อนระทวยก็ไม่เจอ
ถ้าหากข้ามีเงินเหมือนคนอื่น
จะกล้ำกลืนซื้อมงกุฎอันเบ้อเร่อ
มาประดับกับกบาลวานชะเง้อ
อย่าเพิ่งเบลอกับสามสิบมงกุฎนี้
จะได้ทันขันแข่งแห่งชีวิต
คงต้องคิดซื้อมงกุฎประดับศรี
มงกุฎมากหลากหลายคงจะดี
จะได้ทันโลกที่ชิงดีกัน
บัณฑิตเมืองสิงห์
ตูไม่เคยคว้าไขว่ใส่มงกุฏ
สูอยากฉุดให้ตูสู่สวรรค์
เค้าอยู่กันรุนแรงไม่แบ่งปัน
ความสำคัญของใจเค้าไม่มี
สูเห็นดีเห็นงามตามวัตถุ
เค้ายิงกันปุปุก็ไม่หนี
สูถูกถ่ายวิญญาณผ่านทีวี
พวกซาไกถูกย่ำยียังเคยเตือน
สูเปลี่ยนแปลงไปเยอะกลับเถอะพี่
พวกมนุษย์ที่นี่ไม่ใช่เพื่อน
สหายเราล่อแล่อย่าแชเชือน
วันเพ็ญเดือนสิบสองวันของเผ่า
หากสู..กลับขึ้นภู..พ่อปู่เรียก
อย่าโก่งเพรียกแพงหนาตูข้าเหมา
จะสู่ขออีกครั้ง..ตูหวังเดา
สูคงเอาบัณฑิตติดตัวมา
.......
.......
สูอยากฉุดให้ตูสู่สวรรค์
เค้าอยู่กันรุนแรงไม่แบ่งปัน
ความสำคัญของใจเค้าไม่มี
สูเห็นดีเห็นงามตามวัตถุ
เค้ายิงกันปุปุก็ไม่หนี
สูถูกถ่ายวิญญาณผ่านทีวี
พวกซาไกถูกย่ำยียังเคยเตือน
สูเปลี่ยนแปลงไปเยอะกลับเถอะพี่
พวกมนุษย์ที่นี่ไม่ใช่เพื่อน
สหายเราล่อแล่อย่าแชเชือน
วันเพ็ญเดือนสิบสองวันของเผ่า
หากสู..กลับขึ้นภู..พ่อปู่เรียก
อย่าโก่งเพรียกแพงหนาตูข้าเหมา
จะสู่ขออีกครั้ง..ตูหวังเดา
สูคงเอาบัณฑิตติดตัวมา
.......
.......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
