...........................
...........................
...........................
จงก้าวสู่อยู่สถานลานคนดี
หทัยกาญจน์
สูเปิดตาของข้าที่พร่าบอด
มองเห็นยอดช่อฟ้าประหม่าผี
มันสิงร่างสร้างทรามหามชีวี
ของข้านี้นับวันมันยิ่งแรง
ก่อนเคยผิดคิดหลงซื้อมงกุฎ
มันผิดดุจกากเหง้าเน่าแขยง
เป็นเหมือนมีดกรีดพุงกรรมพุ่งแทง
มงกุฎแฝงเล่ห์เหลี่ยมไม่เจียมตัว
ตาสว่างถ่างได้ในทุกที่
เหมือนไม่มีเศษพร่าพาสลัว
ขยันแกร่งแข่งงานอย่าพาลมัว
อย่าไปกลัวโลกจริงสิ่งจีรัง
เมล็ดข้าวขุมทรัพย์นับไม่ถ้วน
ทั้งหมดล้วนก้อนเงินเกินสิบถัง
เปรียบไม่ได้กับมงกุฎดุจชั่วบัง
เสียดายทั้งเงินทรามทั้งความดี
...........................
...........................
จงก้าวสู่อยู่สถานลานคนดี
หทัยกาญจน์
สูเปิดตาของข้าที่พร่าบอด
มองเห็นยอดช่อฟ้าประหม่าผี
มันสิงร่างสร้างทรามหามชีวี
ของข้านี้นับวันมันยิ่งแรง
ก่อนเคยผิดคิดหลงซื้อมงกุฎ
มันผิดดุจกากเหง้าเน่าแขยง
เป็นเหมือนมีดกรีดพุงกรรมพุ่งแทง
มงกุฎแฝงเล่ห์เหลี่ยมไม่เจียมตัว
ตาสว่างถ่างได้ในทุกที่
เหมือนไม่มีเศษพร่าพาสลัว
ขยันแกร่งแข่งงานอย่าพาลมัว
อย่าไปกลัวโลกจริงสิ่งจีรัง
เมล็ดข้าวขุมทรัพย์นับไม่ถ้วน
ทั้งหมดล้วนก้อนเงินเกินสิบถัง
เปรียบไม่ได้กับมงกุฎดุจชั่วบัง
เสียดายทั้งเงินทรามทั้งความดี
บัณฑิตเมืองสิงห์