บางครั้งนอน อ่อนตัว คลุมหัวมิด
ไม่อยากคิด ปิดตา ซบหน้ามั่ว
ใจมนุษย์ สุดหยั่ง พลั่งพรางตัว
มันน่าลัว กว่าผี อยากหนีไกล
ไปจะมา หาไหน ฤทัยหวั่น
ต้องเจียมฟัน ปันเปลือง ไม่เรื่องไหน
คอยระวัง ตั้งจิต พิชิตภัย
ฤาดั่งปลอก กำบังไว้ ไม่สิ้นเชิง
รัตนาวดี
ไม่อยากคิด ปิดตา ซบหน้ามั่ว
ใจมนุษย์ สุดหยั่ง พลั่งพรางตัว
มันน่าลัว กว่าผี อยากหนีไกล
ไปจะมา หาไหน ฤทัยหวั่น
ต้องเจียมฟัน ปันเปลือง ไม่เรื่องไหน
คอยระวัง ตั้งจิต พิชิตภัย
ฤาดั่งปลอก กำบังไว้ ไม่สิ้นเชิง
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
