วันอาทิตย์ ชีวิตฉัน นั้นว่างเปล่า
ตั้งแต่เช้า ยันพลบค่ำ ร่ำโหยหา
ไม่มีเธอ เสมอใจ ให้นำพา
เธอจากลา พากันลับ ไปกับลม
แสนชุ่มฉ่ำ น้ำในตา มาท่วมอก
ก็เหมือนตก นรกร้อน นอนขื่นขม
ชีวิตเรา ช่างเปล่าดาย คล้ายโสมม
ที่ยังจม ห้วงน้ำตา ไม่ชาชิน
ช่วงนี้ไม่ว่าง
วันอาทิตย์ ตรอมตรมจิต คิดไหวหวั่น
ชีวิตฉัน ช่างมิต่าง ทางแดดิ้น
เปรียบเหมือนจับ ประดับ รับอาจิณ
ทุกข์ท่วมอก ตกเศร้าสิ้น จนชินใจ
เพียงว่างงาน นั่งลาน บ้านกลอนเล่น
เฉกว่าเช่น เป็นบ้านตัว มั่วอาศัย
นั่งอ่านคำ ลำนำ ร่ำเรไร
คราบน้ำเอื้อย เฉื่อยรินไหล ในดวงตา
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
