ในห้องมืดทรงสี่เหลี่ยมมุมมืดอับ
ที่มืดลับจากแสงแสดงเห็น
พื้นที่รกสกปรกและหนาวเย็น
ช่างลำเค็ญความหนาวเหน็บตามร่างกาย
ฝุ่นเกาะเครอะเลอะตามบานหน้าต่าง
ที่วายวางตอกต่ำอย่างซ้ำหมาย
ตีด้วยไม้ตอกตะปูติดเรียงราย
เกินบรรยายน่ากลัวสลัวใจ
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอยู่นั่น
เธอหนาวสั่นทุกครายามลมไหว
ใส่เสื้อขาดเตียงนอนหมอนหนึ่งใบ
เอาไว้ใช้เมื่อยามลมหนาวพา
ยามกลางคืนไม่มีแสงสีเล็ดรอด
ได้แต่กอดหมอนนอนสั่นหวามหวา
สะอื้นร่ำเพ้อพร่ำพรรณนา
สักวันว่าจะได้มีความเสรี
พิมพ์วาส
ที่มืดลับจากแสงแสดงเห็น
พื้นที่รกสกปรกและหนาวเย็น
ช่างลำเค็ญความหนาวเหน็บตามร่างกาย
ฝุ่นเกาะเครอะเลอะตามบานหน้าต่าง
ที่วายวางตอกต่ำอย่างซ้ำหมาย
ตีด้วยไม้ตอกตะปูติดเรียงราย
เกินบรรยายน่ากลัวสลัวใจ
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอยู่นั่น
เธอหนาวสั่นทุกครายามลมไหว
ใส่เสื้อขาดเตียงนอนหมอนหนึ่งใบ
เอาไว้ใช้เมื่อยามลมหนาวพา
ยามกลางคืนไม่มีแสงสีเล็ดรอด
ได้แต่กอดหมอนนอนสั่นหวามหวา
สะอื้นร่ำเพ้อพร่ำพรรณนา
สักวันว่าจะได้มีความเสรี
พิมพ์วาส
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
