มาแอบรอท้อใจเธอไหมนั่น
อยากปล่อยให้ใจหวั่นพลันรอเก้อ
อย่าหวังว่าบัณฑิตคิดบำเรอ
จงพร่ำเพ้อเหม่อลอยละห้อยใจ
จะหนีจากพรากเธอเมื่อเผลอหลบ
มิอยากพบสบตาเฉยชาใส่
จะเดินเล่นเช่นหงส์ก็จงไป
บัณฑิตไม่ห่วงเธอ"ซะที่ไหนกันล่ะ"
บัณฑิตเมืองสิงห์
อยากปล่อยให้ใจหวั่นพลันรอเก้อ
อย่าหวังว่าบัณฑิตคิดบำเรอ
จงพร่ำเพ้อเหม่อลอยละห้อยใจ
จะหนีจากพรากเธอเมื่อเผลอหลบ
มิอยากพบสบตาเฉยชาใส่
จะเดินเล่นเช่นหงส์ก็จงไป
บัณฑิตไม่ห่วงเธอ"ซะที่ไหนกันล่ะ"
บัณฑิตเมืองสิงห์
ฉันจะเดินเพลินเล่นเช่นหงส์ร่อน
ฉันจะแต่งแต้มกลอนสอนนะคะ
ฉันจะบอกตอกย้ำเรื่องสละ
ฉันไม่ชอบลง"อะ"เธอควรจำ
****************
สิ่งที่รักปักแน่นแฟ้นมิเปลี่ยน
เหมือนพี่น้องผองเรียนเขียนงามขำ
ร้อยอักษรกลอนรสบทลำนำ
ให้สมคำสมบัณฑิตคิดจงดี
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
