วันจันทร์นั้นฉันปรีเปรมเกษมศรี
ความสุขล้นพ้นทวีทุกทิศาน
ได้เคียงใกล้"ท่านบัณฑิตฯ"ขั้นเชี่ยวชาญ
ทั้งชำนาญเนื่องนิตย์จิตภิรมย์
เมื่อวานนี้วันจันทร์ฝันจนทุกข์
ไร้ความสุขสดชื่นแสนขื่นขม
"ท่านบัณฑิตฯ"นั้นจากจอรอระทม
สุดตรอมตรมตรอมจิตคิดถึงเธอ
หทัยกาญจน์
มาแอบรอท้อใจเธอไหมนั่น
อยากปล่อยให้ใจหวั่นพลันรอเก้อ
อย่าหวังว่าบัณฑิตคิดบำเรอ
จงพร่ำเพ้อเหม่อลอยละห้อยใจ
จะหนีจากพรากเธอเมื่อเผลอหลบ
มิอยากพบสบตาเฉยชาใส่
จะเดินเล่นเช่นหงส์ก็จงไป
บัณฑิตไม่ห่วงเธอ"ซะที่ไหนกันล่ะ"
อยากปล่อยให้ใจหวั่นพลันรอเก้อ
อย่าหวังว่าบัณฑิตคิดบำเรอ
จงพร่ำเพ้อเหม่อลอยละห้อยใจ
จะหนีจากพรากเธอเมื่อเผลอหลบ
มิอยากพบสบตาเฉยชาใส่
จะเดินเล่นเช่นหงส์ก็จงไป
บัณฑิตไม่ห่วงเธอ"ซะที่ไหนกันล่ะ"
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
