ถึงวันหยุดสุดเซ็งเล็งใจเหงา
ถึงวันเสาร์เศร้าใจให้เห็นเห็น
ยิ่งพรุ่งนี้อาทิตย์จิตลำเค็ญ
เช้าจรดเย็นเคยอยู่คู่เคียงเธอ
มาบัดนี้ลี้กายหายไปแล้ว
พาใจแป้ววันหยุดสุดจะเผลอ
ที่จะคิดถึงกันฝันละเมอ
ถึงวันหยุดจึงเพ้อเก้อรอคอย
หากว่าท่านรพีฯมีใจช่วย
สอนหนูด้วยทำไงให้หายหงอย
ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์พาใจลอย
ช่วยหนูหน่อยหนูเหงาและเศร้าใจ
๑เรยา๑