เหงาหัวใจให้คิดอดีตก่อน
คิดถึงตอนคบเจอเธอน้องหญิง
มาบัดนี้มีอื่นแนบคอยแอบอิง
เหมือนมาทิ้งให้เราเหงาหัวใจ
เคยต่อกลอนอ้อนกันแสนหรรษา
กลับต้องมาอดกลั้นสุดหวั่นไหว
ก่อนเคยคิดคนดีมิมีใคร
แต่พอได้รู้ความจริงพานิ่งงัน
จึงกลายเป็นคนเหงาในเงามืด
จิตใจจืดจางไปให้โศกศัลย์
อยากจะย้อนให้ฝืนคืนและวัน
จะขอกันเธอไว้ห้ามใครเจอ
แต่จำทนบนทางอ้างว้างยิ่ง
เมื่อความจริงเธอมีใครไว้เสมอ
จึงหมดสิทธิ์คิดหวงห่วงใยเธอ
พาใจเหม่อหม่นครวญรัญจวนจินต์
จึงมีแต่ความเหงารุมเร้าจิต
รู้ว่าสิทธิ์ฉันหมดอดทั้งสิ้น
ก่อนเคยสุขได้อ่านกานท์กวิน
แสนหรรษาครายินเสียงคนดี
มีคนกลางขวางกั้นกันเราสอง
ฉันจำต้องตัดใจคิดไกลหนี
แม้จะเหงาเศร้าใจเท่าไรมี
ตัวฉันนี้ยอมอยู่คู่เศร้าไป
สล่าผิน
ด้วยความคิดถึงที่แสนเศร้า