นั่งสลดหดหู่อยู่หงอยหงอย
เบื่อการคอยไร้ค่าเวลาเสีย
จะเอาไงให้ว่ามาเลยเฮีย
เอาให้เคลียร์เอาไงให้ว่ามา
มองทางไหนให้ขัดอึดอัดนัก
นั่งจมปลักดั่งควายเบื่อหน่ายหญ้า
ทุกทุกอย่าง..วางดะเกะกะตา
อยากจะคว้าโยนโถมโครมกระจาย
ยินเสียงลมพรมเอื่อยเฉื่อยเฉื่อยพลิ้ว
รู้สึกหิวแทรกเข้าความเศร้าหาย
เปิดตู้เย็นคว้าทุกอย่างวางข้างกาย
หูตาลายมือหยิบได้ใส่ปากพลัน
หัวใจเหงาเหงาใจไม่รับรู้
เต็มปากอยู่เคี้ยวเอื้องเรื่องของฉัน
เธอจะรู้บ้างไหม..ไม่สำคัญ
ขอปากมันอิ่มท้อง..หมดกองนี้...
๐รุ่งอรุณ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
