๐เดิม “ขวัญ-เรียม” เรื่องนี้ ผลงานครู
เกียรติทั่วแดนไทยเชิดชู ท่านไว้
เรียงพจน์แห่งวิญญู ยอดเยี่ยม
นามเด่นอมตะไซร้ หนึ่ง “ไม้ เมืองเดิม” ฯ
อริญชย์
๒/๑๑/๒๕๕๔
แผลเก่า:ขวัญ-เรียม
๐คลองแสนแสบ ตำนาน รักหวาน-เศร้า
นิยายเก่า ขวัญ-เรียม ที่เปี่ยมฝัน
ก่อรักจาก ชิดใกล้ มอบใจกัน
แสนสุขสันต์ เล่นน้ำ กลางลำคลอง
๐เรียมเด็ดดอกบัวใหญ่ยื่นให้ขวัญ
ยิ้มยืนยัน รักนี้ ไม่มีสอง
ขวัญโผกอดเรียมมาแนบประคอง
สายตาจ้อง มองกัน ทั้งขวัญ-เรียม
๐คลองแสนแสบ สายน้ำ ใสงามเด่น
ทุกเช้า-เย็น เรียม-ขวัญ รักกันเปี่ยม
เป็นความรักจริงแท้ ใช่แค่เทียม
แต่พ่อเสี้ยม ให้ชังขวัญ เพราะมันจน
๐พ่อจึงส่ง เรียมนาง หลบบางกอก
ขวัญช้ำชอก เช้า-ค่ำ ระกำล้น
ยังคอยเรียม ทุกครั้ง ริมฝั่งชล
เรียมก็หม่น ข่มขื่น ทุกคืนวัน
๐อยู่บางกอก เรียมสวย หนุ่มรวยสน
เรียมทุกข์ทน เพราะใจ รักไอ้ขวัญ
ขวัญอยู่ทุ่ง สะเทือน ใจเหมือนกัน
ป่านนี้นั้น เรียมพี่ คงมีใคร
๐ครั้นเรียมหวน คืนบ้าน เที่ยวย่านทุ่ง
หนุ่มเมืองกรุง ผู้รัก เรียมฝักใฝ่
ตามถึงบ้าน หมายรัก สมัครใจ
แต่เรียมไม่ คิดสน หนุ่มคนรวย
๐จะขอกล่าว กลับไป ถึงไอ้ขวัญ
ใจของมัน โศกา ดั่งว่าป่วย
เห็นหนุ่มกรุง มีหน้า มีตารวย
เรียมคนสวย คงปัก ใจรักมัน
๐“ข้าข้นแค้น แสนจน พอทนได้
นี่ควงชาย หยามหน้า ให้ข้าหวั่น
ลูกผู้ชาย จนเจื่อน เสือเหมือนกัน
ขอประจัญ สักหน ไอ้คนรวย”
๐ไอ้ขวัญถือ ดาบฝ่า ลูกกระสุน
ฆ่าไอ้เชิญ สถุล สมุนห่วย
แต่ไอ้ขวัญ ก็พลาดท่า ถึงคราซวย
ถูกปืนม้วย ดับจิต อนิจจัง
๐เพื่อพิสูจน์ ความรัก จริงหนักแน่น
เรียมหวงแหน ขวัญยิ่ง ทุกสิ่งหวัง
จึงใช้มีด แทงตนปลิด ชีวิตพัง
ขวัญ-เรียมตาย เลือดหลั่ง สะพรั่งตัว
๐คลองแสนแสบ ตำนาน รักรานร้าว
ของหนุ่มสาว เรียม-ขวัญ ลือลั่นทั่ว
บางกะปิ ที่นั่น ยืนยันชัวร์
ขวัญ-เรียมตัว ละคร รักสอนใจ
๐อุทาหรณ์ มองไป ได้หลายแง่
หนึ่ง,รักแท้ คงมั่น ไม่หวั่นไหว
สอง,รัก ถูกปิดกั้น ฆ่ากันไป
สาม,เข้าใจ ผิดว่าจัก ไม่รักจริง
๐คลองแสนแสบ วันนี้ น้ำสีขุ่น
เรือวิ่งวุ่น กระเซ็น เน่าเหม็นยิ่ง
ตัดผ่านพันธุ์ทิพย์มา ไร้ปลา ปลิง
ขวัญ-เรียมสิง สถิตเห็น คงเผ่นเอย! ฯ
อริญชย์
๒๓/๖/๒๕๕๒
*ด้วยจิตคารวะ บทประพันธ์เดิมเป็นงานสร้างสรรค์ของครู "ไม้ เมืองเดิม"
ศิษย์ขออนุญาตนำมาร้อยกรองตามข้อความข้างต้นนี้ ผิดพลาดประการใด ขอครูโปรดอภัยแก่ศิษย์ด้วยขอรับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
