[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

 

ความห่วงใยให้ฉันมันคงหมด
เธอจึงงดไถ่ถามความเป็นอยู่
เหมือนคนอื่นคนไกลไม่รับรู้
ดั่งฉันผู้เดียวดายตายจากกัน

ความห่วงใยให้มาแต่คราแรก
ซึมซับแทรกทรวงในใจของฉัน
ดอกไมตรีสีสวยช่วยแบ่งปัน
ทุกข์สุขสันต์รับรู้ไม่อยู่เดียว

ความเหงาหงอยค่อยจางเบาบางผ่อน
แม้ยามนอนป่วยไข้ใจห่อเหี่ยว
อาการตามถามไถ่ให้กราวเกรียว
หน้าซีดเซียวเลือดฝาดผุดผาดมี

สำหรับฉันมันมากยากแทนค่า
เพราะมหาศาลยิ่งทุกสิ่งที่
ดอกไม้ใดไหนเล่าเท่าไมตรี
กลิ่นหอมดีคลี่บานซ่านอณู

ความห่วงใยไออุ่นการุณย์เกื้อ
ที่เธอเผื่อแผ่คลายหายหดหู่
สำหรับเธอคงเป็นความเอ็นดู
คนไร้คู่เช่นฉันเท่านั้นเอง

ความห่วงใยให้ฉันในวันนี้
คงถึงที่สิ้นสุดหยุดแสงเปล่ง
ความเงียบเหงาเศร้าใจได้บรรเลง
เสียงวังเวงก้องดังทั้งหัวใจ

 

"กานต์ฑิตา"
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔