[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ในห้องมืดกับความทุกข์ใจสิ้นหวัง
หมดพลังแรงสู้ดูทุกข์หนัก
เพราะเธอทิ้งฉันไปไกลความรัก
แจ้งประจักษ์ห่างรักกลับเลือนไป

พูดพร่ำว่าเธอไม่รักใจจากสิ้น
ทิ้งน้องหญิงอำลาน้ำตาไหล
ทิ้งไปแล้วเหินห่างจากไปไกล
เหตุไฉนใจใคร่ลาจากกัน

ก็...เธอนั้นหมดรักจักตีจาก
รู้...ว่ามากความเกลียดเครียดให้ฉัน
อยู่...กันไปได่แต่มองหน้ากัน
ว่า...สักวันจะได้ทิ้งไปให้ไกล

เธอ...มองเมินว่าฉันมันไร้ค่า
ไม่....พูดจาให้รู้ฉันเจ็บไหม
รัก....ที่ร้างเหินห่างจากไปไกล
ฉัน...จึงใคร่ร่ำไห้น้ำตาริน

น้องพิมพ์จ๋า

ถ้า หากเขาไม่รัก หักใจซะ
เขา ไร้ค่า เกินคำ พร่ำ ถวิล
ไม่ ต้องหลั่งน้ำตา จนล้าจินต์
รัก ตัดสิ้น เถิดหนา แก้วยาใจ

หัก สวาทขาดเยื่อเมื่อไม่รัก
อก ร้าวหนัก พักก่อน รออ้อนใหม่
หัก จากคน เคยรัก แล้วผลักไกล
ใจ แหมเจ็บ เพียงไหน อย่าได้กลัว

อยากปลอบคนใจเหงา ที่เศร้าหนัก
ช่างยากนัก เหมือนแฝง แสงสลัว
เขียนแต่กลอน ปวดร้าว เข้ากลับตัว
อยากปลอบบ้าง กลายมั่ว เหมือนยั่วเลย...

"สุนันยา"
เคยมีแต่คนปลอบ
พอจะปลอบใครบ้าง ช่างยากเย็นซะจัง...