ในเมื่อเธอไม่รักอย่าทักหา
ขอจงไปไกลตาอย่าถวิล
ไม่ต้องทำหน้าบึ้งซึ่งเราชิน
ขอเพียงสิ้นสัมพันธ์เท่านั้นพอ
ไม่ต้องยกคำหวานมาสานสู่
ในเมื่อรู้ว่าใจไม่คิดขอ
อย่ามาแกล้งยวนเย้าพะเน้าพะนอ
สานสัมพันธ์กันต่อก็เพราะลวง
จะไปไหนก็ไปไกลไกลเถิด
ให้บังเกิดพิมานขานบนห้วง
รักสลายวายลมก็ตรมทรวง
จึงเป็นบ่วงเวหาศนิราศรัก
แล้วอย่าหันกลับมาน้ำตาตก
ให้นรกท่วมหัวกลัวกระอัก
เมื่อพบกันคราใดไม่ต้องทัก
ง่ายดายนักห่างเหินเมินใส่กัน
อย่าหวังว่าจะเห็นลำเค็ญทุกข์
ฉันน่ะสุขใจเหลือเฟือสุขสันต์
จงจากไปไกลไกลให้ไวพลัน
น้ำตานั้นอย่าหวังเปื้อนดั่งธาร
ในเมื่อเธอไม่รักอย่าทักตอบ
อย่ามามอบความหวังเหมือนสังหาร
ให้ฉันตรมขมตรอมพร้อมวายปราณ
ขอวันผ่านกาลใหม่ไม่มีเธอ
ขอจงไปไกลตาอย่าถวิล
ไม่ต้องทำหน้าบึ้งซึ่งเราชิน
ขอเพียงสิ้นสัมพันธ์เท่านั้นพอ
ไม่ต้องยกคำหวานมาสานสู่
ในเมื่อรู้ว่าใจไม่คิดขอ
อย่ามาแกล้งยวนเย้าพะเน้าพะนอ
สานสัมพันธ์กันต่อก็เพราะลวง
จะไปไหนก็ไปไกลไกลเถิด
ให้บังเกิดพิมานขานบนห้วง
รักสลายวายลมก็ตรมทรวง
จึงเป็นบ่วงเวหาศนิราศรัก
แล้วอย่าหันกลับมาน้ำตาตก
ให้นรกท่วมหัวกลัวกระอัก
เมื่อพบกันคราใดไม่ต้องทัก
ง่ายดายนักห่างเหินเมินใส่กัน
อย่าหวังว่าจะเห็นลำเค็ญทุกข์
ฉันน่ะสุขใจเหลือเฟือสุขสันต์
จงจากไปไกลไกลให้ไวพลัน
น้ำตานั้นอย่าหวังเปื้อนดั่งธาร
ในเมื่อเธอไม่รักอย่าทักตอบ
อย่ามามอบความหวังเหมือนสังหาร
ให้ฉันตรมขมตรอมพร้อมวายปราณ
ขอวันผ่านกาลใหม่ไม่มีเธอ
บัณฑิตเมืองสิงห์