……อาจ..เหงา...บ้างบางเวลาในคราแรก
...เมื่อ..ทางแยก...เด่นชัดตัดขนาน
...ไม่มีเหลือเยื่อสายใยในวันวาน
...เพียงลมปราณสะอื้นสั่ง.....ฉัน.....ยังหายใจ
สียะตรา
...เมื่อ..ทางแยก...เด่นชัดตัดขนาน
...ไม่มีเหลือเยื่อสายใยในวันวาน
...เพียงลมปราณสะอื้นสั่ง.....ฉัน.....ยังหายใจ
สียะตรา
ใ จ ฉั น ก็ ห ม่ น ห ม อ ง . . . วั น ที่ ต้ อ ง เ อ่ ย ล า
สองมืออยากช่วยเช็ดน้ำตาแต่ว่าทำไม่ได้
มันหมดแรงอ่อนล้า รับรู้แค่ว่ายังหายใจ
....แต่ก็แทบจะหมดไป...พร้อมกับการไม่เหลือเยื่อใยของเธอ...
สองมืออยากช่วยเช็ดน้ำตาแต่ว่าทำไม่ได้
มันหมดแรงอ่อนล้า รับรู้แค่ว่ายังหายใจ
....แต่ก็แทบจะหมดไป...พร้อมกับการไม่เหลือเยื่อใยของเธอ...
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
