ความในใจได้บอกออกให้รู้ เธอคงอยู่คู่ฝันฉันมุ่งหมาย ให้เป็นหนึ่งซึ่งสิทธิ์แนบชิดกาย ตราบวันวายตายพรากไปจากกัน เธออาจเห็นเป็นเรื่องเฟื่องความคิด แต่สักนิดคิดไหมจากใจนั่น แม้เวลาคล้อยเคลื่อนกี่เดือนวัน หัวใจฉันมั่นคงตรงต่อเธอ สิ่งสะท้อนย้อนกลับได้รับรู้ แสนหดหู่หัวใจได้ความเก้อ ความในใจของฉันมันพร่ำเพ้อ อยู่เสมอเธอเห็นเป็นธรรมดา สำหรับฉันมันเป็นเหมือนเอ็นถัก ร้อยความรักใยหยาดปรารถนา ตั้งแต่เดิมเริ่มคบสบสายตา ตลอดมาวันนี้ที่ผูกพัน เธอจะให้เข้าใจอย่างไรนี่ เธอไม่ดีใจเลยเผยจากฉัน เธอสวนกลับฉับไวในทันควัน เหมือนเยาะหยันฉันโง่โชว์อารมณ์ ความในใจบอกเธอคือเพ้อพร่ำ ทุกถ้อยคำนำทุกข์มิสุขสม ความในใจใครอื่นคงชื่นชม และนิยมฟังได้ใช่ไหมเธอ "กานต์ฑิตา" ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๔ | หวาดระแวงแสร้งขมระทมเศร้า เก็บมาเฝ้ากังวลล้นเสมอ จะมีใครไหนอื่นชื่นละเมอ หนึ่งที่เจอเพ้อหวนล้วนคือนาง รู้ว่าเธอมีใจไม่แปรเปลี่ยน ร่ำรักเวียนฟันฝ่าหาใดขวาง จะอยู่ไหนรักมั่นไร้วันจาง แผ่นอกกว้างว่างตลอดรอกอดเธอ เก็บรักแท้แก่ชีวิตปิดผนึก เก็บลงลึกก้นบึ้งซึ้งเสมอ เก็บทุกอย่างวางมั่นที่ฉันเจอ เก็บพร่ำเพ้อละเมอฝันทุกวันคืน เพียงภายนอกหยอกเย้าเคล้าคล้ายเพื่อน คือกลบเกลื่อนเหมือนมาดวาดขัดขืน ทุกนาทีมีฝัน..วันมะรืน.. คือวันชื่น..ตื่นหวัง..ยังรอคอย อยากให้มีวันนั้น..ในวันพรุ่ง เป็นวันมุ่งสู่หมายคลายเหงาหงอย ไม่ต้องถึง..วันมะรืน..ให้ลื่นลอย รักเรียงร้อย..สอยรักสลักทรวง ใจส่วนลึกร้อนรุม..ดุจสุมขอน ใจอาวรณ์สะท้อนฝันอันสุดหวง ใจไม่เคยแลเห็นเป็นรักลวง ใจหนึ่งดวง..มอบเจ้า..เพียงเท่านั้น. "บ้านริมโขง" |
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
27 พฤศจิกายน 2024, 05:41:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ๐๐ฤาค่าไม่มี๐๐ (อ่าน 4066 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: