ฉันก็เป็นคนหนึ่งซึ่งไร้ค่า
ไร้ราคาคนเหยียดหยามเสมอ
แค่พูดพร่ำทำท่าว่าบ้าเบลอ
คนอย่างเธอดีกว่าเราสักเท่าไร
ฉันน่ะใช่เพชรพลอยร้อยกว่าล้าน
อลังการบนสำลีซะที่ไหน
เป็นเพียงก้อนเนื้อย่างวางบนไฟ
จะลุกไหม้ใจตรมก็สมควร
ความในใจที่บอกเหมือนกรอกหู
เธอเมินไม่รับรู้เราผู้ป่วน
มาตอแยแบมือคือก่อกวน
เซ้าซี้ชวนทะเลาะเบาะแว้งกัน
มีคนไม่รู้จักหรือมักจี่
มายวนยีเธอยิ้มพริ้มสุขสันต์
แล้วทีเรายวนยีมีผูกพัน
เธอรำคาญโทษทัณฑ์มาคั่นคอ
ฤๅค่าฉันมันศูนย์ไม่พูนเพิ่ม
อยากจะเติมเสริมนั้นฉันต้องขอ
ไม่เหมือนเพชรพลอยสวยคนรวยรอ
ฉันเนื้อย่างวางต่อรอวันดำ
ไร้ราคาคนเหยียดหยามเสมอ
แค่พูดพร่ำทำท่าว่าบ้าเบลอ
คนอย่างเธอดีกว่าเราสักเท่าไร
ฉันน่ะใช่เพชรพลอยร้อยกว่าล้าน
อลังการบนสำลีซะที่ไหน
เป็นเพียงก้อนเนื้อย่างวางบนไฟ
จะลุกไหม้ใจตรมก็สมควร
ความในใจที่บอกเหมือนกรอกหู
เธอเมินไม่รับรู้เราผู้ป่วน
มาตอแยแบมือคือก่อกวน
เซ้าซี้ชวนทะเลาะเบาะแว้งกัน
มีคนไม่รู้จักหรือมักจี่
มายวนยีเธอยิ้มพริ้มสุขสันต์
แล้วทีเรายวนยีมีผูกพัน
เธอรำคาญโทษทัณฑ์มาคั่นคอ
ฤๅค่าฉันมันศูนย์ไม่พูนเพิ่ม
อยากจะเติมเสริมนั้นฉันต้องขอ
ไม่เหมือนเพชรพลอยสวยคนรวยรอ
ฉันเนื้อย่างวางต่อรอวันดำ
บัณฑิตเมืองสิงห์