๐ ข้า’วอน ๐
………….
๐ อดข้าวอดน้ำ..อดอุ่น
ไร้ทรัพย์ไร้ทุนบุญหนี
จองจำใจกายร้ายดี
อยู่บนวิถี..ทางเดิน
๐ หวังเศษเงินเสี้ยวเลี้ยงซาก..
กรอกปาก..ประทังอย่างเขิน
พุพองชีวิตเหลือเกิน
หมางเมินหมดกรรม..บำเรอ
๐ เสียงเหรียญกระทบ..ขบ-ขัน..
ต่อฝันต่อลม..ซมเซ่อ
ต่อความร้าวรานที่เจอ
ละเมอสำลัก..ปลักเมือง
๐ ยิ่งแย่ยิ่งเหยียบยิ่งย่ำ
กระดำกระด้างกระเดื่อง
ยิ่งเปลี่ยนยิ่งแปลงยิ่งเปลือง
กระเตื้องกระต็อบกระตอน
๐ งอกเงยวัตถุปลูกสร้าง
ยิ่งห่างวัตถุปลูกสอน
เพียงขันใบเปล่าร้าวรอน
ต้องนอนจมหนาวร้าวราน
๐ แบมือขอตังค์..ก็ไม่
แบไปหมายขอ..ต่อสาน
โอกาศให้บ้าง..สร้างงาน
ประทานให้ที..เถอะคุณ
๐ กระป๋องจะได้หายเกลี้ยง
สุ้มเสียงจะได้...หยุดคุ้น
ทางเท้าจะโล่ง...โปร่งบุญ
เหรียญคุณจะได้....อยู่ดี!