..........
............ฉันเหมือนดั่งนกขมิ้นที่สิ้นหวัง
แลหน้าหลังเนืองน้ำที่ฉ่ำไหล
เคยเกาะเกี่ยวเที่ยวเล่นเป็นพันไมล์
จะฉอเลาะที่ใด?..สุขใจจัง
มาบัดนี้ผู้คนต่างหม่นหมอง
แววตาสองเหม่อลอยคอยความหวัง
มีแต่ทรงกับทรุดให้หยุดฟัง
ทุกข์บดบังหิวโซยากโผบิน
ฉันเหมือนดั่งนกขมิ้นที่สิ้นสุข
หมดแรงปลุกท่ามแลกระแสสินธุ์
ไม่มีแรงสองปีกจะหลีกบิน
น้ำตารินกล่อมกรุงไร้ทุ่งทอง
..........
..........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
