"ท่องราตรีชมดาวสกาวฟ้า
เหินเวหาชมเดือนที่เกลื่อนฝัน
ปรบปีกบินบุกฝ่าถึงตะวัน
ในความฝันฟูเฟื่องเป็นเรื่องราว
ความจริงหาได้เป็นดั่งเช่นนี้
ต้องหลบหนีทุกข์เจ็บร้อนเหน็บหนาว
ด้วยมนุษย์ตามหลังทุกครั้งคราว
แต่งเรื่องกล่าวข้อหานกกาลี"
เหล่านกแสกร้องเล่าอย่างเศร้าสุด
“ถูกมนุษย์เพ้อพก-ว่านกผี
ส่งเสียงร้องกล่อมไพรก็ไม่ดี
พวกอัปรีย์ออกมาไล่ล่ากัน
ผืนป่าดงพงไพรของใครแน่
ไยมีแต่พวกพล่ามพูดหยามหยัน
มนุษย์เป็นเจ้าไพรหรือไรกัน
จึงเล่นกันอุบาทว์...อนาถใจ
มนุษย์เอ๋ย...พวกสูรู้หรือเปล่า
พวกข้าร้าวลำเค็ญสูเห็นไหม
ต้องอยู่อย่างขมขื่นหลบปืนไฟ
ผิดอันใด..จึงมา...ไล่ฆ่ากิน
พวกข้าไม่เคยตัดไม้ทำลายป่า
เพียงถลาโชว์ตัวไปทั่วถิ่น
ไม่เคยยกโขยงพวกโกงกิน
ไยถูกหมิ่นเป็นเหตุผลให้คนตาย
หรือพวกสูเพียงจับไปรับบาป
จึงกล่าวจาบจ้วงกันอย่างมั่นหมาย
หากวันหนึ่งพวกข้าสูญมลาย
สูทั้งหลายจะกล่าวหาสัตว์ป่าใด!!!” ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
