สายน้ำหลายไหลพรากจนชาชิน
หยาดฝนรินพาใจใคร่ถวิล
ให้รวยรื่นจิตตื่นชื่นใจสิ้น
เหล่าเมฆินมืดขรึมซึมดวงมาร
ฟ้าคำรามสั่นสะเทือนดังเลื่อนลั่น
อกใจสั่นผวาหล้าทรวงหนาว
หยิบดนตรีขับห้องกล่อมยาวนาน
ใจซมซานงั่นงงอกหวั่นจริง
เสียงสายฝนหยาดรินริมหน้าต่าง
แสนอ้างว้างเดียวดายหน่ายใจหญิง
น้ำตาร่วงรินไหลใคร่ประวิง
โดนทอดทิ้งสิ้นไปน้ำใจคน
คร่ำครวญหาน้ำตาพร่างลงหน้า
ให้รู้ว่าตัวเราเศร้าเพราะฝน
ยามฝนพรำร่ำซ้ำตรอมใจตน
ให้หมองหม่นเศร้าใจใคร่กำอุรา
ยามฝนรินเสียงฟ้าคำรามก้อง
ในห้วงห้องดวงใจใคร่ครวญหา
แลตัวพร่ำล่ำเอ่ยพรรณนา
ผ่านอุษาราตรีฤดีตรม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
