เคยมีเมียเคลียคลอร่วมหอห้อง
กลับมาต้องนอนเดียวเปลี่ยวใจเหงา
เคยสนุกสุขศรีเคยมีเรา
กลับนอนเศร้าเจ้าหนีเพราะพี่กรน
แสนสลดทดท้อต่อชีวิต
กรนทำพิษพาให้ใจหมองหม่น
ต้องอ้างว้างเดียวดายกลายจำทน
นอนเดียวบนเตียงเก่าที่เจ้าไกล
กอดหมอนข้างอย่างเหงาเศร้าดวงจิต
ก่อนเคยชิดเคียงกันเหมือนฝันใฝ่
เหลือหมอนข้างวางอยู่คู่พี่ไย
เจ้าจากไปเหลือความว่างไว้ข้างกาย
จะยอมเปลี่ยวเดียวแดแค่นับสาม(วัน)
และไม่ตามกลับมา หาที่หมาย
จะแอบย่องหาหญิง ปิ๊งสักราย
อย่าว่าผัวใจร้ายแต่ฝ่ายเดียว
สล่าผิน