ยามดื่นดึกนอนหนาวราวเป็นไข้
นึกขัดใจฮึดฮัดอึดอัดยิ่ง
นอนกระสับกระส่ายดูคล้ายลิง
มันช่างวิงเวียนนักชักรำคาญ
หายใจก็ไม่ออกต้องกรอกหัว
มือเตะตัวร้อนฉ่าน่าสงสาร
พอรุ่งเช้าเวรกรรมต้องทำงาน
คิดแล้วพาลจะเป็นลมนอนดมยา
เมื่อเจ็บไข้ไม่สบายก็ใจแป้ว
คงแย่แล้วลุกไม่ไหวทำไงหว่า
มันปวดหัวปวดขมับต้องหลับตา
อยากจะลาก็ไม่มีที่จะไป
ถูกจำกัดพื้นที่หนีไม่ออก
อยากขอบอกนักหนาว่าไม่ไหว
เมื่อย้อนมองเพื่อนเราให้หนาวใจ
บอกตัวเองสู้ใหม่ตายด้วยกัน
natcha
นึกขัดใจฮึดฮัดอึดอัดยิ่ง
นอนกระสับกระส่ายดูคล้ายลิง
มันช่างวิงเวียนนักชักรำคาญ
หายใจก็ไม่ออกต้องกรอกหัว
มือเตะตัวร้อนฉ่าน่าสงสาร
พอรุ่งเช้าเวรกรรมต้องทำงาน
คิดแล้วพาลจะเป็นลมนอนดมยา
เมื่อเจ็บไข้ไม่สบายก็ใจแป้ว
คงแย่แล้วลุกไม่ไหวทำไงหว่า
มันปวดหัวปวดขมับต้องหลับตา
อยากจะลาก็ไม่มีที่จะไป
ถูกจำกัดพื้นที่หนีไม่ออก
อยากขอบอกนักหนาว่าไม่ไหว
เมื่อย้อนมองเพื่อนเราให้หนาวใจ
บอกตัวเองสู้ใหม่ตายด้วยกัน
natcha