คงครางครวญครุ่นคุ้น คลางแคลง
ยินรุ่งอรุณแจง จึ่งข้อง
ว่าจิตรุ่งพุ่งแรง รานจิต
จิตเร่าใจเฝ้าร้อง รุ่งรั้งอาลัย
อาลัยใจพร่ำเพ้อ รำพึง
ว่ารุ่งคิดถึงจึง บ่นไห้
คุณครูค่ะยังตรึง ตราใฝ่ ในครู
หากอยู่แล้วครูไซร้ ช่วยสร้างเสริมสอน
ครุ่นคิดจิตครุ่นค้าง ใครครู
ที่รุ่งอรุณหนู แอ่วอ้อน
ไม่เอ่ยชื่อว่าชู ครูผู้ ใดนา
ควายเฒ่าอกสะท้อน ใคร่รู้ครูใคร
แต่ว่าชื่อรุ่งนี้ ควายเคย
เล่นร่ำคำภิเปรย เอ่ยใกล้
คุ้นคุ้นอยู่เจ้าเอย ในอก ควายแฮ
ขอแต่ชื่อครูไว้ รุ่งชี้แถลง
หากควายมิใช่แล้ว จะลา
หากใช่จักนำพา ห่อนแกล้ง
ยังคอยรุ่งกลับมา เป็นศิษย์
ยวนยั่วเย้าหยอกแย้ง เช่นครั้งก่อนเคย ฯ
ควายเฒ่า
เพราะคิดถึงจึ่งอ้อน รำพัน
ครูชื่อใดใครกัน จิตข้อง
นามควายเฒ่าเขามัน คิดครุ่น ฤาใช่
ครูชื่อมิถูกต้อง ใช่ผู้คิดถึง
อาลัยใจพร่ำเพ้อ ครูเดิม
เปรียบแม่ทบทวนเสริม สั่งซ้ำ
วิชาอ่อนตวงเติม เต็มเปี่ยม ให้นา
จิตรุ่งจึงคิดย้ำ พร่ำเพ้อครางครวญ
คิดถึงควายบ่กล้า คิดดอก
เกรงจักโดนคมหอก ทิ่มเนื้อ
ยอมนับเช่นครูบอก สอนสั่ง
คอยช่วยการุณย์เกื้อ ก่อรู้กานท์กลอน
ไหนไหนมาทักแล้ว เชิญครู
สอนรุ่งหายปลางู เก่งบ้าง
อันโคลงสี่มิหมู ฝึกหัด เลยนา
ยากยิ่งจัดคำสร้าง เพื่อให้ถูกแนว
วอนครูโปรดช่วยด้วย คอยสอน
ยามเบื่อเขียนกานท์กลอน เปลี่ยนบ้าง
ขอครูอย่าจากจร ไกลศิษย์
จงอยู่หยอกหยิกข้าง แต่น้อยพอควรฯ
๐รุ่งอรุณ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
