กลัวห่างหายรู้ไหมใจพี่ห่วง
กลัวรักลวงแค่เห็นเป็นทางผ่าน
กลัวรักแล้วระทมตรมร้าวราน
กลัวไม่นานคนดีก็หนีจร
พี่ยากไร้เงินตรามาวางมอบ
กลัวคำตอบสิ้นใยใจสังหรณ์
บอกว่ารักเปลี่ยนไปไม่แน่นอน
หากบังอรหลบหน้าคงบ้าตาย
โอ้น้องเอ๋ยคนดีอย่าหนีหน้า
มาสบตาหน่อยนะอย่าแหนงหน่าย
มาเถิดน้องร่วมเรียงเคียงข้างกาย
พี่เดียวดายปวดใจไม่เคยแล
อย่าปล่อยพี่เศร้าหมองต้องหวาดหวั่น
พี่รักมั่นแต่น้องปองดวงแข
อย่าให้พี่ต้องเหงาเศร้าดวงแด
คอยชะแง้เหม่อมองน้องไม่มา
.......... ............
พี่มานพ กล่าวเช่นนี้ ผมกลัวบ้าง
รักที่ต่าง วัยวาร พาลกังขา
กลัวสังคม บังเบียด เหยียดนัยตา
กลัวสูญค่า รักที่หมาย กลายพินพัง
เพราะฐานะ ด้อยศักดิ์ แต่รักมั่น
แต่ละวัน ทนไป ให้ความหวัง
กลัวว่าผ่าน นานปี ไม่จีรัง
ด้วยเสียงฟัง ค่อนขอด ไม่เจียมตัว
แต่เพราะรัก คนนี้ ที่ใช่แน่
ยอมทนแม้ คำด่า กะลาหัว
จะสู้อด สู้ฝัน สร้างเนื้อตัว
แต่ที่กลัว กลัวเพียงเธอ .......
.............จะเปลี่ยนใจ.........
พี่มานพ กล่าวเช่นนี้ ผมกลัวบ้าง
รักที่ต่าง วัยวาร พาลกังขา
กลัวสังคม บังเบียด เหยียดนัยตา
กลัวสูญค่า รักที่หมาย กลายพินพัง
เพราะฐานะ ด้อยศักดิ์ แต่รักมั่น
แต่ละวัน ทนไป ให้ความหวัง
กลัวว่าผ่าน นานปี ไม่จีรัง
ด้วยเสียงฟัง ค่อนขอด ไม่เจียมตัว
แต่เพราะรัก คนนี้ ที่ใช่แน่
ยอมทนแม้ คำด่า กะลาหัว
จะสู้อด สู้ฝัน สร้างเนื้อตัว
แต่ที่กลัว กลัวเพียงเธอ .......
.............จะเปลี่ยนใจ.........