พูดถึงเรื่องภาพฝันเมื่อวันก่อน
ที่ฉันนอนนิ่งแนบแอบซุกม่าน
สายลมหนาวแตะผิวปลิวเหนือกาล
จากวิมานสู่หล้าคืนธาตรี
เป็นภาพเดียวเปลี่ยวใจคือไร้เสียง
ความฝันเกลี้ยงกลบสิ้นแม้ดิ้นหนี
เป็นความมืดมิดบังดังธรณี
ฝังท่วมศีรษะเป็นไม่เห็นเดือน
คือสีดำทั่วตาเวลาจ้อง
จะให้มองสิ่งใดก็ไม่เหมือน
กับสิ่งนั้นที่ทาบคือภาพเลือน
คงบิดเบือนบดบังชั่วกัปกัลป์
ที่ฉันนอนนิ่งแนบแอบซุกม่าน
สายลมหนาวแตะผิวปลิวเหนือกาล
จากวิมานสู่หล้าคืนธาตรี
เป็นภาพเดียวเปลี่ยวใจคือไร้เสียง
ความฝันเกลี้ยงกลบสิ้นแม้ดิ้นหนี
เป็นความมืดมิดบังดังธรณี
ฝังท่วมศีรษะเป็นไม่เห็นเดือน
คือสีดำทั่วตาเวลาจ้อง
จะให้มองสิ่งใดก็ไม่เหมือน
กับสิ่งนั้นที่ทาบคือภาพเลือน
คงบิดเบือนบดบังชั่วกัปกัลป์
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
