ใจเอยเคยอยู่อย่างว่างเปล่า
ยามเหงาเหน็บหนาวจนหวั่นไหว
โดดเดี่ยวเดียวดายในดวงใจ
อยู่ในความเหว่ว้าอาดูร
เคยคิดวาดหวังเอาไว้
ความรักคงได้เป็นศูนย์
คงขาดคนคอยเทิดทูน
คงสูญสิ้นแล้วดวงชีวา
แต่พอเพียงพบสบพักตร์
ความรักบังเกิดโหยหา
ดวงใจอยู่ในใต้ดวงตา
จึงรู้ว่าเธออยู่ในดวงใจ
ยามเหงาเหน็บหนาวจนหวั่นไหว
โดดเดี่ยวเดียวดายในดวงใจ
อยู่ในความเหว่ว้าอาดูร
เคยคิดวาดหวังเอาไว้
ความรักคงได้เป็นศูนย์
คงขาดคนคอยเทิดทูน
คงสูญสิ้นแล้วดวงชีวา
แต่พอเพียงพบสบพักตร์
ความรักบังเกิดโหยหา
ดวงใจอยู่ในใต้ดวงตา
จึงรู้ว่าเธออยู่ในดวงใจ
สิตางศุ์
๑๗๑๐๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
