ฟ้างามท่ามประชา

ฟ้างามท่ามประชา
    น้ำฝน…
    เธอมีสิทธิ์ที่จะหล่นเกลื่อนกล่นพื้น
    ที่จะพร่ำชุ่มฉ่ำยามค่ำคืน
    ที่จะฟื้นฟูป่าเมื่อลาใบ

         ที่จะส่งเสียงร้องทำนองสินธุ์
         ที่จะรินโรยร่วงสู่ห้วงไหน
         ที่จะตกบกธารพ้นผ่านไป
         ที่จะไหลรดหลั่งถึงฝั่งหิน

             ที่จะเลี้ยวเคียวคดเพื่อหยดน้ำ
             ที่จะร่ำร่ายลงดงกระถิน
             ที่จะพราวเม็ดขาวดั่งดาวดิน
             ที่จะบินโบกโบยหรือโปรยลง

                  ที่จะร่างรากฐานของลานป่า
                  ที่จะรักปักพนาที่พร่าผง
                  ที่จะสานธารแหลกแรกดำรง
                  ที่จะคงคลายร้อนเร่าผ่อนเย็น

                       ที่จะวาดโลกกว้างสร้างทางฝัน
                       ที่จะสรรค์โลกสวยอำนวยเห็น
                       ที่จะช่วยโลกฉ่ำยามจำเป็น
                       ที่จะเซ็นโลกนี้จนคลี่คลาย
               
                              เพื่อฟ้าสวยหลังฝนร่วงหล่นซ้ำ
                              เพื่อคืนค่ำจันทร์ส่องผ่องมิหาย                     
                              เพื่อตะวันทอแสงแสดงกาย
                              เพื่อเช้าสายฟ้างามท่ามประชา
หทัยกาญจน์