เขาไม่ยก มือให้ ตามใจเขา
จงอ่านเอา บทกวี เขาดีอยู่
เมื่อเขาเขียน กลอนลีลา ได้น่าดู
เราก็ชู เชิดเขาไว้ ตรึงใจเลย
จะให้เขา ชอบกลอนเรา หลายเท่านั้น
อย่าได้ฝัน งมงาย สหายเอ๋ย
เขาอ่านแล้ว ทำหมาง เมินอย่างเคย
คือเฉลย กลอนเรา ไม่เข้าที
เราจึงควร แน่วแน่ มุ่งแก้ไข
หาทางแต่ง กลอนให้ ถูกใจพี่
สักวันหนึ่ง ถึงเลิศล้ำ คำกวี
ก็คงมี โหวตมา อีกคะแนน
วันนี้ แม้เดียวดาย ทางสายรุ้ง
ดั่งดาวพุ่ง ตกมา จากฟ้าแถน
เราควรกล่อม ตัวเอง ด้วยเพลงแคน
อยู่ในแดน "บ้านกลอนไทย" ต่อไปเอย ฯ
วันนี้ขอตัวก่อนทุกท่าน สบายดีมีความสุขจ้ะ (อ่านขำ ๆ นะ ทุกท่าน อย่าคิดมาก)
สำนวนเดิมเป็นบทกวีแนวธรรม หลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ
เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
ให้ประโยชน์ กับโลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
ฯลฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
