" ครูรพีฯ คิดถึงเธอ "
ครูจำพราก จากศิษย์ ปิดเทอมต้น
เพื่อคิดค้น วิชาการ สื่องานสอน
หากเรียบร้อย คล้อยมา พนาดอน
ให้ทันก่อน พฤศจิก เปิดอีกครา
เตรียมหนังสือ คือนิทาน อ่านสนุก
ช่วยปลอบปลุก ทุกข์เลือน เหงาเปื้อนหน้า
การ์ตูน.ดู หนูนก ตลกฮา
เกม.กีฬา อุปกรณ์ ลูกบอล.นวม
เสื้อผ้าใหม่ ของใช้เก่า เหล่าเศรษฐี
รองเท้าดี ฟรีไซ้ส์ ให้เธอสวม
ปวดพารา ยากิน วิตะมินรวม
ทาปูดบวม พุพอง หม่องเยียวบาล์ม
จัดใส่กล่อง ลองยก อกแทบหัก
เพื่อศิษย์รัก ทนแบก สาแหรกหาม
เดินเลียบดอย ลอยห้วย ด้วยก็ตาม
ไต่ซุงข้าม ปล่องเหว เอวแทบพัง
ความเหน็ดเหนื่อย เมื่อยกาย หายปลิดทิ้ง
เด็กชายหญิง รุมล้อม กันพร้อมพรั่ง
ความดีใจ สุดสุด พูดเสียงดัง
ซ้ำหลายครั้ง แน่นหนัก "รักคุณครู"
...ภาพเมื่อสามสิบปีที่ผ่าน ยังจำมิรู้ลืม...
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
