หัวใจพเนจร
................
สะพายเป้หนึ่งใบ ในถนน…
เดินผ่านผู้คน ทุรนไหม้
ผ่านความหม่นหมองละอองไฟ
เห็นความเป็นไป…ไม่เหมือนเดิม
หลงลืมความฝันวันเปลี่ยนโลก
ทอดตัวตามโชค ชะตาเริ่ม
ไอแดดแผดเผา ทิ้งเงาเติม
ล้วนแล้วแต่เพิ่ม…สัจธรรม
เห็นยายอีกฝั่ง นั่งขายหมาก
ผ่านความลำบากจากคืนค่ำ
กร้านเกรียมจนจืด ฟ้ามืดดำ
ยินเสียงร้องร่ำ…ย้ำน้ำตา
เห็นเด็กขอทาน สะพานลอย
โถ! เจ้าเด็กน้อยนั่งคอยท่า
ปัจจัยชีวิต คิดเมตตา
เก็บเกี่ยวเงินตรา…มาประทัง
เห็นคนสบถ! หมดคำหยาบ
แสงไฟวูบวาบภาพความหวัง
ท่ามกลางสี, เสียง เพียงลำพัง
ล้มตัวลงนั่ง…หลังกำแพง
วางเป้เพื่อพักสักนิดก่อน…
แล้วค่อยสัญจรตอนฟ้าแจ้ง
กลางคืนหนาวเหน็บเก็บเรี่ยวแรง
ก่อนการยื้อแย่ง…แห่งผู้คน!
……………………
๑๖/๑๐/๕๔
ขอบคุณภาพจาก jomyutnoi.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
