ยอมรับเป็น คนผิด ที่จิตก่อ
ระทมท้อ สุดเหงา เข้าข่มเหง
ลืมหยุดยั้ง ชั่งใจ ไหววังเวง
จึงเกิดเพลง สุดเศร้า เข้าครอบงำ
อย่าโทษเขา เลยหนา ว่าทำผิด
เขาเพียงคิด ปลอบโยน คนใจช้ำ
เอื้ออกอุ่น ให้ซบ หลบระกำ
มอบถ้อยคำ ปลอบเหงา ปลดเศร้าคลาย
ขอโทษในความผิด เหมือนติดบ่วง
อยู่ในห้วง อุรา พาเสียหาย
เหมือนมัวหม่น มืดมิด ปิดงมงาย
ทำร้ายใจ แสนดี ให้มีกรรม....
"สุนันยา"
ระทมท้อ สุดเหงา เข้าข่มเหง
ลืมหยุดยั้ง ชั่งใจ ไหววังเวง
จึงเกิดเพลง สุดเศร้า เข้าครอบงำ
อย่าโทษเขา เลยหนา ว่าทำผิด
เขาเพียงคิด ปลอบโยน คนใจช้ำ
เอื้ออกอุ่น ให้ซบ หลบระกำ
มอบถ้อยคำ ปลอบเหงา ปลดเศร้าคลาย
ขอโทษในความผิด เหมือนติดบ่วง
อยู่ในห้วง อุรา พาเสียหาย
เหมือนมัวหม่น มืดมิด ปิดงมงาย
ทำร้ายใจ แสนดี ให้มีกรรม....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
