ทำเป็นหยิ่งเสียด้วยแม่กล้วยนึ่ง
ทำปั้นปึ่งไม่สนคนอย่างพี่
ทำไม่แคร์แม้เราเฝ้าหวังดี
ทำเหมือนมีที่หมายชายอื่นปอง
แล้วมาบ่นทำไมในโน่นนี่
บอกไม่มีใครเหลียวเปลี่ยวสนอง
พร่ำว่าเขาจากไปไม่แลมอง
ปล่อยให้ต้องพร่ำโว..ว่าโง่งม
ยังถามย้อนปัญหาว่าโสดไหม
คนอะไรระแวงแกล้งให้ขม
ไม่มีใครใจเหงาเศร้าระทม
เห็นหัวอกคนตรมจึงชมชวน
ไม่อยากแบ่งหารสามตามใจเถิด
พี่จะเปิดอื่นจองห้องสงวน
ทั้งสี่ห้องหัวใจให้คู่ควร
มาจองด่วนด้วยเห็น..เป็นธรรมดา..
ทำปั้นปึ่งไม่สนคนอย่างพี่
ทำไม่แคร์แม้เราเฝ้าหวังดี
ทำเหมือนมีที่หมายชายอื่นปอง
แล้วมาบ่นทำไมในโน่นนี่
บอกไม่มีใครเหลียวเปลี่ยวสนอง
พร่ำว่าเขาจากไปไม่แลมอง
ปล่อยให้ต้องพร่ำโว..ว่าโง่งม
ยังถามย้อนปัญหาว่าโสดไหม
คนอะไรระแวงแกล้งให้ขม
ไม่มีใครใจเหงาเศร้าระทม
เห็นหัวอกคนตรมจึงชมชวน
ไม่อยากแบ่งหารสามตามใจเถิด
พี่จะเปิดอื่นจองห้องสงวน
ทั้งสี่ห้องหัวใจให้คู่ควร
มาจองด่วนด้วยเห็น..เป็นธรรมดา..
"บ้านริมโขง"
ไม่ได้หยิ่งพ่อคุณขนุนหนัง
ต้องระวังบ้างซีในทีท่า
จะให้ปั๊บรับคำจำนรรจา
ดูจะก๋ากั่นหญิงจริงไหมจ๊ะ
ไม่ได้มีที่หมายชายคนไหน
ถามมิได้หรือเล่าไม่เอาน่ะ
หากตอบรับเร็วรี่ดีหรือคะ
มาดมีย่ะเล่นตัวก่อนชั่วคราว
ถามว่าโสดโปรดเผยเอ่ยให้ชัด
พ่อรอบจัดจ้านคำนำมากล่าว
อย่ามาแอบแบบเหมาเศร้าเรื่องราว
ไม่มีสาวคนไหนสนใจเลย
เท่าที่ดูรู้เห็นมีเป็นเข่ง
หารสามเกรงไม่พอขอยืนเฉย
สี่ห้องใจให้สิทธิ์คนชิดเชย
ที่ไม่เผยตัวตน "เธอ" คนนั้น
"กานต์ฑิตา"
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๔