...เห็นน้ำตาหล่นบนกลอน ตอนเขาจาก
เห็นกานท์ฝาก ความโศก โบกใจฝืน
เห็นความใน ไหลลง ปลงกลอนยืน
เสียงสะอื้น ก็ลอยเด่น เซ่นรักตรม
...โอ้อกเอ๋ย เข้าใจอยู่ เมื่อคู่พราก
ถ้อยคำฉาก ที่เคยมี ชี้ขื่นขม
อนิจา หัวใจเจ้า ร้าวระบม
เกิดระทม บ่มหนอง สองฝั่งใจ
...รอยอดีต เขาฝากมา พาใจเจ็บ
เวลาเย็บ มิอาจเลือน เคลื่อนไฉน
เมื่อความรัก มันฝังลึก ผนึกใน
รอยอาลัย ก็บังเกิด เปิดทางรอ
...เก็บความเจ็บ เหน็บกลอน ทอนใจเถิด
ให้มันเฉิดฉายแวว แนวใจหนอ
อดีตช้ำ ดำหม่น คงค่าพอ
อย่าวอนขอ มาปรากฎ เป็นบทจำ...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
