[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

อารมณ์จินต์ พี่สื้นหาย ก็เพราะรักมากล้นถึงทนอยู่ น่าจะรู้ หากไม่ปลง คงหงายเก๋ง ถ้าไม่อ้อน งอนง้ำ ทำตัวเกร็ง คงไม่เจ๋ง ถึงวันนี้ นะพี่ยา ปั้นอารมณ์ หลากหลาย ได้รสชาติ ปั้นวางวาด ด้วยเล่ห์ เสน่หา ปั้นเอาไว้ ก็เพื่อศิลป์ จินตนา ปั้นวาจา เป็นกลอน อ้อนพี่ไง เป็นเพราะว่าเห็นอารมณ์ ตรมตายด้าน น้องแกล้งหว่าน ทุ่มเท ใช่เฉไฉ ถามโน่นนี่ หยอกเย้า เพื่อเอาใจ อย่าเพิ่งหมด อาลัย ระบายวาง พูดไม่เพราะ "วอนอีกแล้ว"จะแห้วนะ ต้องจ๋าจ๊ะ ปลอบโยน คนข้างข้าง ให้เป็นศิลป์ วางบอก ออกท่าทาง ถึงสว่าง รับรองพี่ ไม่มีเซ็ง... “สุนันยา”

"อารมณ์กาย ที่ตายด้าน" หากมีรักต้องมั่นคงดำรงอยู่ อย่าเป็นผู้อ่อนไหวใจห่วงหวง เดี๋ยวโน่นนี่แทรกซ้อนวางกลอนลวง ปิ้มว่าดวงใจนี้แสนมีกรรม ปั้นอารมณ์ตรมเศร้าเฝ้าเรียกร้อง ปั้นหม่นหมองน้องกลัวตัวถลำ ปั้นวาจาออดอ้อนวอนน้ำคำ ปั้นเพ้อพร่ำสิ้นหายหมายลองใจ สุดหดหู่คู่เคียงเสียงสะอื้น ทุกค่ำคืนเธอพร่ำนำสงสัย ถามโน่นนี่จี้จุกปลุกอาลัย ทั้งคืนไม่ได้นอน คอยอ้อนเธอ นี่ก็วอนอีกแล้วแนวศรีศิลป์ หมดยลยินจินตนามาเสนอ ฉอเลาะคำนำสะอื้นยืนละเมอ ด้วยพร่ำเพ้อ..หมด’รมณ์..ผมล่ะเซ็ง. "บ้านริมโขง"