[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย กลับไปหลบ ซบซ่อน ด้วยอ่อนล้า เมื่อรู้ค่า ดวงใจ สุดถ่ายถอน ไม่กล้าเวียน เขียนคำ พร่ำอาทร อารมณ์กลอน ย้อนย้ำ ดุจซ้ำเติม จินตนา ถูกทำลาย ไปแทบสิ้น เคยถวิล เหมือนไร้ สิ่งใส่เสริม ที่ว่าหวง กลับคล้าย ไม่คงเดิม ใจก็เริ่ม ถดถอย ล่องลอยลา ทั้งทั้งที่ คำนึง ถึงเสมอ ครั้นเจอะเจอ คลับคล้าย กลายแปลกหน้า จึงจำใจ หลีกลี้ หนีสุดตา เพราะขาดศิลป์ จินตนา จะฝ่าฟัน ไม่อาจเขียน กลอนหวาน สานเสนาะ ด้วยไม่เหมาะเคียงหมายดั่งใจฝัน เขียนได้แต่ กลอนเหงา เฝ้ารำพัน เป็นกำนัล (แด่)คนเหงา ผู้เศร้าทรวง...... “สุนันยา”

"อารมณ์กาย ที่ตายด้าน" หากมีรักต้องมั่นคงดำรงอยู่ อย่าเป็นผู้อ่อนไหวใจห่วงหวง เดี๋ยวโน่นนี่แทรกซ้อนวางกลอนลวง ปิ้มว่าดวงใจนี้แสนมีกรรม ปั้นอารมณ์ตรมเศร้าเฝ้าเรียกร้อง ปั้นหม่นหมองน้องกลัวตัวถลำ ปั้นวาจาออดอ้อนวอนน้ำคำ ปั้นเพ้อพร่ำสิ้นหายหมายลองใจ สุดหดหู่คู่เคียงเสียงสะอื้น ทุกค่ำคืนเธอพร่ำนำสงสัย ถามโน่นนี่จี้จุกปลุกอาลัย ทั้งคืนไม่ได้นอน คอยอ้อนเธอ นี่ก็วอนอีกแล้วแนวศรีศิลป์ หมดยลยินจินตนามาเสนอ ฉอเลาะคำนำสะอื้นยืนละเมอ ด้วยพร่ำเพ้อ..หมด’รมณ์..ผมล่ะเซ็ง. "บ้านริมโขง"