อาจพลันช่วง เวลา นาทีหนึ่ง
ให้รู้ซึ้ง ลึกโรย รักโบยสรวง
สิ้นอาทร ถอนฤทัย เพราะใครลวง
จิตนา พาร่วง ทุกข์บ่วงใจ
คงธรรมดา อารมณ์ พระพรหมสาบ
ฤาดั่งคราบ กาพย์ชีวิต ลิขิตไว้
ต้องพานพบ ประจบจิต ไม่ผิดนัย
กำนัลภัย ใจมนุษย์ คราหยุดปลง
รัตนาวดี
ให้รู้ซึ้ง ลึกโรย รักโบยสรวง
สิ้นอาทร ถอนฤทัย เพราะใครลวง
จิตนา พาร่วง ทุกข์บ่วงใจ
คงธรรมดา อารมณ์ พระพรหมสาบ
ฤาดั่งคราบ กาพย์ชีวิต ลิขิตไว้
ต้องพานพบ ประจบจิต ไม่ผิดนัย
กำนัลภัย ใจมนุษย์ คราหยุดปลง
รัตนาวดี
ต้องยอมรับ ด้วยใจ ว่าใช่แล้ว
คราวผ่องแผ้ว เขียนงาม ตามประสงค์
คราวแปรปรวน ชวนเหงา เฝ้าพะวง
จะเขียนส่ง อย่างไร ก็ไม่ดี
อารมณ์จินต์ สิ้นสูญ จูนลำบาก
คิดจะฝาก อักษร วอนสุขศรี
เขียนไม่ออก ซะงั้น หวั่นเต็มที
เป็นช่วงที่ หมดสิ้น จินตนา...
"สุนันยา"
คราวผ่องแผ้ว เขียนงาม ตามประสงค์
คราวแปรปรวน ชวนเหงา เฝ้าพะวง
จะเขียนส่ง อย่างไร ก็ไม่ดี
อารมณ์จินต์ สิ้นสูญ จูนลำบาก
คิดจะฝาก อักษร วอนสุขศรี
เขียนไม่ออก ซะงั้น หวั่นเต็มที
เป็นช่วงที่ หมดสิ้น จินตนา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
