ระหว่าทาง วางทาบ ฉาบแสงสี
คล้ายเห็นมี สิ่งร้าย ในสังหรณ์
เป็นทางผ่าน เหมือนว่า เอื้ออาทร
ลืมสังวอน พลาดพลั้ง ระวังภัย
บนทางเดิน เพลินอยู่ไม่รู้แหล่ง
วางตำแหน่ง ให้เห็น ถึงเส้นไหน
ยากหยั่งลึก ตรึกห้วง เหมือนบ่วงไฟ
แผดเผาใจ ไร้เหตุ ของเขตครัน
เส้นทางใจ หม่นดำ เหมือนกรรมก่อ
ไม่รู้ตอ รู้ต้น ถูกคนปั่น
สู้ทนเก็บ เจ็บนี้ ที่จาบัลย์
รู้ไม่ทัน รอยจาง...บนทางจร..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
