๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑
วันเพ็ญเด่นเดือนสิบเอ็ดเกร็ดดวงแก้ว
ลอยสู่สรวงสวรรค์แพร้วแพรวพิศมัย
พริ้งผุดผ่องส่องแวววับแล้วลับไกล
จากห้วงธารชลาลัยดวงร่วงลอย
หทัยกาญจน์
เดือนสิบเอ็ดคืนเพ็ญเย็นย่ำนี้
มองนทีรี่ไหลหัวใจหงอย
แสงเดือนส่องสะท้อนน้ำหวามใจคอย
ไร้ร่องรอยคนงามตามสัญญา
ปีก่อนนั้นนั่งคู่อยู่ริมฝั่ง
อิงแอบดังกายติดคิดห่วงหา
ชี้ชมชื่นดวงไฟได้ฮือฮา
ปีนี้หนา..นั่งเศร้า..เหงาคนเดียว.
มองนทีรี่ไหลหัวใจหงอย
แสงเดือนส่องสะท้อนน้ำหวามใจคอย
ไร้ร่องรอยคนงามตามสัญญา
ปีก่อนนั้นนั่งคู่อยู่ริมฝั่ง
อิงแอบดังกายติดคิดห่วงหา
ชี้ชมชื่นดวงไฟได้ฮือฮา
ปีนี้หนา..นั่งเศร้า..เหงาคนเดียว.
"บ้านริมโขง"
๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑
ผิดสัญญาจิตระทมทุกข์สาหัส
น้ำภาคกลางต่างพัดซัดเปล่าเปลี่ยว
นครสวรรค์น้ำหลากพรากไหลเชี่ยว
ชลระลอกกลอกเกลียวเสี้ยวน่าดู
จะก้าวข้ามเจ้าพระยาท่ามฝั่งโขง
คงเชื่อมโยงยากยิ่งสิ่งอดสู
จิตนี้คิดถึงเธอเพ้อพรั่งพรู
ว่าอยากคู่ข้างกายชายริมบึง(โขง)
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
